Hussain Jumaa uit Syrië ontdekt werk in het groen

"Pijnlijk om alles achter te laten"

Het was niet makkelijk om zijn geboorteland te verlaten vertelt Hussain. Vanwege de oorlog en gedwongen dienstplicht zag hij geen andere uitweg dan Syrië te ontvluchtten. “Pijnlijk om mijn vrienden achter te laten, maar het was goed. Ik wilde ook weg”. Met zijn ouders vond hij uiteindelijk een veilige basis in Mill. 

Moeilijke start

Hussain vertelt dat toen hij net in Nederland was, het extra moeilijk voor hem was. Niet alleen doordat hij de Nederlandse taal niet sprak, maar ook door zijn aangeboren gehoorbeperking. In Syrië was hij gewend dat hij kon liplezen. In Nederland moet hij hierdoor eerst de Nederlandse taal beheersen. Ook het dragen van mondkapjes vanwege COVID-19 maakt het er niet makkelijker op. Toch maakt hij mooie stappen vooruit vanwege een nieuw gehoorapparaat en het volgen van wekelijks Nederlandse les.

Juiste begeleiding

Kees Hendriks, eerste medewerker groenvoorziening, is operationeel leidinggevende van Hussain. “Het is voor Hussain een uitdaging om te werken in het groen. Er is nogal wat geluid buiten. We houden hier rekening mee. Zo praten we wat harder en nemen de tijd om iets uit te leggen”. Tijdens de vaktaallessen leert hij woorden zoals hark en schoffel. Heel handig, want dit maakt de communicatie in het werk makkelijker. Een collega, een vaste buddy, begeleidt hem in zijn dagelijkse werk. Dat gaat goed. En door een cursus arbeidsoriëntatie leert Hussain alles over werknemersvaardigheden. Welke beroepen voor hem het meest passend zijn, wat je diploma’s waard zijn in Nederland maar ook wat reële kansen voor hem zijn op de arbeidsmarkt. 

Werk brengt meer

“Het is goed dat ik naar het werk ga. Ik vind het leuk om buiten te werken.” Met zijn werk zorgt hij samen met collega’s dat de perken en plantsoenen er weer netjes bij staan. Sociale contacten heeft hij ook. “Ik heb goede buren en in het buurtcafé van Mill kan ik kennis delen met andere mensen uit het buitenland.” Hussain woont op zichzelf. Daar is hij trots op. Zijn broer helpt hem met de administratie.

Ambities voor de toekomst

Tijdens het gesprek met Hussain is een tolk aanwezig, toch kan Hussain zich al redelijk goed verstaanbaar maken. Hussain: “Als ik de Nederlandse taal beter spreek, kan ik misschien weer werken als dierenartsassistent. In Syrië werkte ik veel met schapen, koeien, kippen en paarden. Geen huisdieren, heel anders dan in Nederland." Daarnaast is hij blij met zijn nieuwe orthopedische schoenen die hij kreeg via de gemeente vanwege een beperking aan zijn voet. Hierdoor is zijn voet beter belastbaar en kan hij zelfs op korte termijn doorstromen naar een contract via de Participatiewet. Ik vind het werken bij IBN fijn. Collega’s hebben geduld en zij leggen het goed uit, als ik iets niet snap. Ik ben dankbaar dat ze mij zo helpen. Misschien wil ik in de toekomst wel iets met elektriciteit doen,” zegt hij op het laatst. Kortom: zijn toekomst ligt weer open!